Tá sé i bhfad ró-fhada ó thug mé an blag seo suas go dáta, go príomha mar go raibh mé ar saoire trí seachtainí sa gCróáit agus i Montenegro. Tá mé sa mbaile anois le tuairim agus coicís, ach aithríonn sé ar nós go bhfuil sé i bhfad níos faide ná sin ó bhí muid sa ngrian!
Bhí an saoire iontach ó thaobh traenála de, go háiríthe agus Máirín í féin ag rith, anois go bhfuil sí ag traenáil do mharatón Bhaile Átha Cliath. Is é an pátrún a bheadh againn ná go n-eireodh Máirín luath ar maidin chun a cuid rith a dhéanamh (bheadh sé i bhfad ró-the é a dhéanamh i rith an lae), agus nuair a thiocfadh sise abhaile, dhéanfadh mise mo chuid rith nó mo chuid rothaíochta. Is ins an trathnóna a dhéanfainn an snámh.
Bhí an snámh sa Chróáit go haoibhinn. Chuile thrathnóna, bhuailfinn síos go trá Srebreno, agus cé go raibh an luas ag a raibh mé ag snámh mall, ba íontach an deis a bhí ann cur leis an achar a bhí mé in ann a dhéanamh agus níos mó misní a bheith agam as an snámh. Cineál “breakthrough” mór siceolaíoch a bhí sa snámh sa Chróáit dom.
Snámh ar Saoire: 12,180m
Maidir leis an rothaíocht, níl a léithid de rud sa Chróáit agus bóthar cothrom. Tá i gcónaí ag dul suas nó síos, níl aon easpa oibre ar an rothar ann! B’í an chéad fhadhb a bhí agam ná nuair a thóg mé an rothar amach as an mála nuair a tháinig muid chomh fada leis an teach i Mlini, thug mé faoi dearadh go raibh bollta beag in easnamh orm, rud a d’fhág nach bhféadfaí an suíocán a fháisceadh i gceart. Fuair mé leigheas ar an bhfadhb faoi dheireadh, a bhuíoch d’“angle grinder” agus “vice grips” agus bhí liom.
Tá an bóthar in aice leis an teach thar a bheith gnóthach, an príomh-bhóthar aníos cósta an Adriatic. Ina theannta sin, is bóthar thar a bheith caol atá ann. B’í an phlean, mar sin, ná bheith ar an rothar luath ar maidin, agus imeacht den bhóthar mór isteach go gleann an Konavle. Tá dromchla breá ar an mbóthar seo agus is fíor-bheagán trácht atá air. Níl tada le feiceál ar thaobh an bhóthair, áfach, ach nathaireacha agus gráinneoga marbh!
B’é an chuid is deacra den traenáil thar lear ná an rith, ó tharla (a) nach maith liom bheith ag rith ar maidin agus (b) mar go raibh sé chomh te. Bhí an chéad cupla seachtain ceart go leor, ach bhí an tseachtain deireannach thar a bheith te, 38 céim lá amháin. Bhí sé ar nós a bheith ag déanamh “intervals” in oighean!
Is iad na háiteacha céanna a ritheann mé i gcónaí nuair a bhíonn muid thall, “intervals” ag páirc sacar Cibaca, rith deas le cósta thimpeall ar Kupari (atá fós scriosta tar éis an chogaidh), Srebreno agus ar aghaidh go Mlini, corr rith fada suas in aghaidh an chnoic ó thuaidh den teach.
Ritheacht ar Saoire: 115.84km
Chomh maith leis an gCróáit, chaith muid cheithre lá thuas sna sléibhte i dtuaisceart Montenegro, i mbaile Zabljak. Dúshlán ann féin a bhí sa rith anseo, ó tharla go bhfuil Zabljak ag 4500 troigh airde. Bhí an ceantar go hálainn, ach d’fhág báisteach agus fuacht gur tháinig muid anuas ón sliabh lá níos luaithe ná mar a bhí beartaithe agus d’fhill ar an ngrian!
An-saoire, faraor gan mé thall arís ann!
It's easy to see you are doing a nice training. Training is good. I like pigeon. Chao.) G.
ReplyDelete